დღეს, მეტრო  ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული სწრაფი სატრანსპორტო საშუალებაა, რომლითაც მსოფლიოს მრავალ ქალაქში მილიონობით ადამიანი გადაადგილდება და როგორც ყველაფერს მეტროსაც თავისი ისტორია აქვს, რომელიც ლონდონიდან იწყება.1864წელს ინგლისელმა ჩარლზ პირსონმა რკინიგზის სამეფო კომისიაში მეტროპოლიტენის მშენებლობის გეგმა  წარადგინა.17 წლის შემდეგ კი 3,6კმ  მონაკვეთზე ლონდონში 7 მიწისქვეშა სადგური გაჩნდა.პირველივე დღეს გადაიყვანეს 30 000 ადამიანი.ეს ინოვაცია მალე გახდა მთელი მსოფლიოსათვის ცნობილი და  აიტაცეს კიდეც , 1868 წელს პირველი ამერიკული მეტროპილიტენი ნიუ იორკშიც გაჩნდა .1900 წელს მეტრო პარიზშიც გაიყვანეს ,ხოლო 1902წელს ბერლინში.ამას მოჰყვა  სხვა მრავალი ქვეყანა.თავდაპირველად მეტროებს მხოლოდ  იმ ქალაქებში აშენებდნენ, სადაც მაცხოვრებელთა რაოდენობა მილიონი იყო.რაც შეეხება თბილისში მეტროს აშენებას , თავდაპირველად ამ იდეას  საბჭოთა ხელისუფლება ეწინააღმდეგებოდა,მიზეზად კი თბილისის 600 000 მოსახლეობას და საჭირო რესურსის არქონას ასახელებდნენ.თუმცა კანდიდ ჩარკვიანმა მოახერხა უშუალოდ სტალინისგან მოეპოვებინა თანხმობა მეტროს მშენებლობაზე და 1951 წელს უკვე მიღებული იყო გადაწყვეტილება  მეტროპოლიტენის მშენებლობაზე.მშენებლობისათვის 824 000 000 მანეთი იყო გამოყოფილი,ხოლო სამუშაოები ურთულეს პირობებში მიმდინარეობდა,რომ არ მომხდარიყო წყლის უეცარი ჩამოვარდნა მდინარე მტკვრის კალაპოტს კეტავდნენ.

ამჟამად თბილისის მეტროპოლიტენში 22 სადგურია,მატარებელს მთლიანი მარშრუტის გასავლელად   60 წუთი სჭირდება.ყველაზე ღრმა რუსთაველის სადგურია,რომელიც 100 მეტრის სიღრმეზე მდებარეობს.გვირაბებიდან ყოველდღიურად 25 000 ტონა წყლის ამოტუმბვა ხდება.ხოლო თითოეული სადგურის ისტორია ასეთია:1966 11 იანვარი – ექსპლოატაციაში ჩაბარდა პირველი რიგის პირველი უბანი (6,3 კმ) ოთხი სადგურით იყო სადგურ ”დიდუბე”-დან სადგურ ”რუსთაველი”-მდე.
1967 მარტი – იყო ორგანიზებული ორლიანდაგიანი მოძრაობა დიდუბე – ელექტროდეპოს მონაკვეთზე მოტარებელთა მობრუნებით სადგურ ”დიდუბე”-ში.
1967 ნოემბერი – ხაზის 4 კილომეტრით გაგრძელების შემდეგ სადგურ ”300 არაგველი”-მდე შესაძლებელი გახდა შემადგენლობების მობრუნება ხაზის მეორე ბოლოში, მხოლოდ გადასარბენი გვირაბის მაშინდელი სადგურ ”ოქტომბერი”-ს (ამჟამინდერი ”ნაძალადევი”) მშენებლობის დამთავრების შემდეგ შესაძლო გახდა მთელ ტრასაზე ორლიანდაგიანი მოძრაობის გახსნა.
1971 მაისი – 2,5 კილომეტრიანი უბნის ექსპლოატაციაში გაშვებით სადგურ ”სამგორი”-მდე დამთავრდა მეტროპოლიტენის პირველი რიგის მშენებლობა 11 სადგურით 12,3 კილომეტრი ტრასით.
1979 სექტემბერი – ექსპლოატაციაში შევიდა მეტროპოლიტენის მეორე ხაზი 5,8 კილომეტრი სიგრძით, რომელმაც დააკავშირა სადგურის მოედანი საბურთალოს რაიონს. პირველი გადაწყვეტილებით ეს მეორე ხაზი უნდა აშენებულიყო როგორც განშტოება პირველი ხაზისა. მაგრამ მშენებლობის დამთავრების პერიოდში გადაწყდა აშენებულიყო მეორე გადასასვლელი სადგური ”ვაგზალი-2” რომელსაც დასაწყისში არ ექნებოდა დამოუკიდებელი მიწისზემოთა ამოსასვლელი.
1985 ნოემბერი – ერთდროულად იქნა შეყვანილი ექსპლოატაციაში ორი უბანი ერთი 3,4 კილომეტრის ”დიდუბე”-ის სადგურიდან სადგურ ”თემქა”-მდე (ამჟამინდელი ”გურამიშვილი”) და მეორე 2,0 კმ სადგურ ”სამგორი”-დან სადგურ ”ვარკეთილი”-მდე.
1989 იანვარი – სადგურები „სარაჯიშვილი“ და ”ახმეტელის თეატრი”.
2002 – გაშვებული იქნა ექსპლოატაციაში ერთი უბანი ”გოცირიძე-ვაჟა-ფშაველა” 1,2 კილომეტრის სიგრძით ერთმხრივი მოძრაობით