პოეტი ანა პავლეს ასული კალანდაძე 1924 წლის 15 დეკემბერს ჩოხატაურის რაიონის სოფელ ხიდისთავში დაიბადა. საშუალო სკოლა ქუთაისში 1941 წელს დაამთავრა, იმავე წელს სწავლა განაგრძო თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტზე, რომელიც დაამთავრა კავკასიური ენების სპეციალობით 1946 წელს.

 ანა კალანდაძე სიცოცხლეშივე იყო აღიარებული სახალხო პოეტად, მისი ლექსები კი ჩვენს ბავშვობას გასდევდა რითმებად. ის ქართული პოეზიის ნამდვილი დედოფალი იყო, რაზეც არა მხოლოდ ქართველი მკითხველის დამოკიდებულება, არამედ მის მიმართ უცხოელი პოეტებისა თუ ლიტერატორების მიერ გამოთქმული სიტყვებიც მოწმობს.

ანა კალანდაძის პოეზია უაღრესად თვითმყოფადია. მან ქართულ პოეზიაში ხანგძლივი ინტერვალის შემდეგ კვლავ გამოხატა სულიერი სინაზე და სიფაქიზე. მისი ლექსები თარგმნილია რუსულ, ინგლისურ, ფრანგულ, პოლონურ და სხვა ენებზე.

დაჯილდოებულია „საპატიო ნიშნის" ორი ორდენით და ღირსების ორდენით.

1983 წელს მიენიჭა თბილისის საპატიო მოქალაქის წოდება.

1985 წელს ციკლისათვის „თავაწეული ქართული დროშები" და ბოლო წლებში გამოქვეყნებული მთელი რიგი ლექსებისათვის მიენიჭა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პრემია. იმავე წელს მიენიჭა გალაკტიონ ტაბიძის სახელობის პრემია.

1997 წელს მიენიჭა საქართველოს სახელმწიფო პრემია პუბლიცისტიკის დრაგში - თხზულებათა მეორე ტომში შესული პუბლიცისტურ-ესეისტური წერილებისათვის.

2006 წელს ანა კალანდაძეს კიდევ ერთი ლიტერატურული პრემია მიანიჭეს - გახდა საპატიო „საბას" ლაურეატი, რომელიც ლიტერატურაში შეტანილი წვლილისთვის გადასცეს.

ანა კალანდაძე 2008 წლის 11 მარტს, 83 წლის ასაკში, ხანგრძლივი ავადმყოფობის შედეგად, გარდაიცვალა. გარდაცვალებამდე 3 თვით ადრე პოეტმა ინსულტი გადაიტანა, რაც მისი ჯანმრთელობის გაუარესების მიზეზად იქცა. ანა კალანდაძე სამების საკათედრო ტაძრიდან გამოასვენეს და მთაწმინდის მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში დაკრძალეს.