ფილოლოგი, პოეტი ტარიელ ხარხელაური საქართველოს პატრიარქის, ილია მეორეს კათოლიკოს-პატრიარქად აღსაყდრებას იხსენებს:
„უწმინდესი ილიას კათოლიკოს-პატრიარქად აღსაყდრება ჩემს სტუდენტობას დაემთხვა. მაშინ დაიწყო ქართული სულისა და სისხლის გამოფხიზლება, ამოძრავდა ეროვნული ხასიათი, რაც ყველაფერში იგრძნობოდა და ამ ძალას უნდა დაექუხა...
მივხვდით, ღვთის ძალით მოვიდა კაცი, რომელსაც ქართული სული უნდა გადაერჩინა, რადგან გამოღვიძებულ ეროვნულ სულს სწორად წარმართვა სჭირდებოდა. მოვიდა უძლიერესი პიროვნება ქართველების იმ გზაზე დასაყენებლად, რასაც სულიერების სამყარო ჰქვია. სვეტიცხოვლის საკათედრო ტაძარი ისე გაჭედილი იყო, სუნთქვაც კი ჭირდა.
ჩვენი თაობის უნივერსიტეტელებმა დაუეჭვებლად ვირწმუნეთ, რომ თავისუფლების სიომ დაჰბერა და ყველანი ლაღად ვგრძნობდით თავს. მართლაც რჩეული საზოგადოება შეიკრიბა იმ დღეს სვეტიცხოველში ამ ისტორიული მოვლენის აღსანიშნავად. ამ დღიდან დაიწყო ჩემი ურთიერთობა ამ დიდებულ პიროვნებასთან, - განსაკუთრებით მას შემდეგ დავუახლოვდი, რაც ჩემი ვაჟიშვილი, ბექა ხარხელაური მომიკლეს. უწმინდესმა გადამატანინა ეს უდიდესი ტრაგედია რჩევა-თანაგრძნობით..."
